Eerst een pleidooi voor de serie 13 Reasons Why season 1. En nu een kort pleidoor tegen dezelfde serie, Season 2.
Voortbestaan van de serie gaat voor de boodschap
Wat Season 1 zo sterk maakt (zie de blog hierover hiervoor) is dat zaken als acceptatie, pesten, gebruik social media, grensoverschrijdend gedrag inclusief verkrachting, conflicten in jezelf als je jong bent, bespreekbaar moeten worden gemaakt. En dat doet Season 1, met het dramatische gevolg voor Hanah die besluit niet verder te willen leven. En dat komt het belang van het voortbestaan van de serie voor op de boodschap die wordt gegeven. En dan gaat het flink mis.
Gerechtigheid bestaat niet, in de serie, en dat is niet het hele verhaal
In de tweede serie steken mensen hun nek uit, nemen ze risico's, worden ze letterlijk en figuurlijk in elkaar geslagen, worden er rechtzaken gevoerd. En wat de 'good guys' ook doen, alles verliezen ze. De verkrachter wordt vrijgesproken, de geweldenaar komt er mee weg. De overlevers van het seksueel misbruik en degenen die ervoor opstonden, staan buiten groepen. Alleen hun eigen groep blijft. Er is geen gerechtigheid. De school counselor die het nog een beetje probeert, wordt ontslagen, de school, het football team dat grenzen overschreid, ze komen er allemaal mee weg. Justin, de soon van een drugverslaafde is verslaafd is blijft verslaafd, een outsider die eindelijk aansluiting vindt, wordt weer verstoten en erger nog: in elkaar geslagen en seksueel mishandeld. Ik begrijp het: drama moet bekeken blijven worden. Maar dit is een rare en onnodige overkill
En dat is een hele rare en nare boodschap naar iedereen die kijkt. Haal je rottigheid uit, dan kom je er mee weg. Probeer je het goede te doen: dan sta je met lege handen. Het is zinloos, kansloo, je bent machteloos. En juist omdat dit een drama-serie is, die je zo kunt schrijven dat je een realistische maar toch ook nog hoopgevende en empowerende boodschap mee wilt geven, die is totaal weg, zoekgeraakt, verdwenen in Season 2. Ik raad hem af om te bekijken, zeker aan jongeren die toch al niet helemaal met vol vertrouwen naar de wereld kijken. Geen wonder dat Tyler er aan het einde van dit seizoen met zijn geweren naar het schoolfeest gaat om mensen pijn terug te doen. Alsof hij bijna de serie een kopje kleiner wil maken: nu is het genoeg, soms lijkt geweld nog de enige manier iets recht te zetten, als het maar stopt. Maar hij wordt door de dappere help Clay tegengehouden, gered. En dus kunnen we op naar seizoen 3. Maar wie wil nog, eingenlijk......?